Wiedeń, marzec 1998. Dziesięcioletnia Natascha przechodzi do szkoły. W jasnym składniku tuż koło niej chowa się biały samochód. Kierowca, bezrobotny inżynier Wolfgang Priklopil, miesza ją do surowca i wywozi na pogranicza miasta, do osobistego zakładzie. Nie zależy okupu – chce, aby dziewczynka broniła się jego jedyną fortuną na zawsze. Pod garażem jest uprzednio zrobiona piwnica o rozmiarach 2 na 3 metry. W obecnym mieszkaniu Natascha spędzi kolejne 8 lat swojego życia.